Myanmar

Beautiful Birma!!
Myanmar, beter bekend in het Westen als Birma, wordt ook wel het gouden land in het verre Oosten genoemd. De natie heeft een eeuwenoude geschiedenis en cultuur, die tot op de dag van vandaag wonderbaarlijk goed bewaard is gebleven. Boeddha heeft in zijn tijd nog het land van de gouden pagoda’s bezocht en sindsdien is het boeddhisme voor de Birmezen “le savoir de vivre” geworden. Religie is het belangrijkste aspect in het dagdagelijkse leven van elke Birmees. Elk dorp heeft wel een kleine gouden pagoda, en de grote steden zoals Yangon en Mandalay zijn bezaaid met boeddhistische monumenten. De Birmezen beoefenen dagelijks de kunst van het mediteren, en brengen geregeld offers en gebeden aan de Boeddha. Boeddha en het boeddhisme brengen troost aan de Birmezen. Het geeft hen hoop en moed om te leven in een hopeloos land dat geleid wordt door megalomane en geldhongerige generaals die ervoor gezorgd hebben dat het land zich tot de top 15 der allerarmsten kan scharen. Na de onafhankelijkheid van de Britten (na WWII) is het land namelijk vervallen in een slechte politiek. In 1980 heeft het leger een militaire staatsgreep gepleegd, en tot op de dag van vandaag wordt het land geregeerd door dictatoriale machtwellustelingen. Ondanks het feit dat het land vele natuurlijke rijkdommen, zoals olie, gas, teakhout, goud en edelstenen bezit, leeft 80% van de Birmese bevolking in extreme armoede. Maar de mensen zijn goedlachs en hoopvol, en proberen met de situatie te leven en op die manier te overleven. Sinds het leger de macht heeft genomen zijn er enkele grootschalige betogingen geweest om het regime democratischer te maken, maar dat heeft telkens geresulteerd in nog meer onderdrukking. Sinds die betogingen zijn vele monniken en politici gedood of gevangen genomen, en tot op de dag van vandaag leven velen van hen nog steeds in ballingschap of in de gevangenis. Internationaal wordt er door de USA en de EU vruchteloze pogingen ondernomen om de generaals onder druk te zetten om politieke gevangenen vrij te laten en democratische verkiezingen te organiseren. Toen wij daar waren, mochten de Birmezen voor het eerst sinds 20 jaar hun stem uitbrengen, maar deze corrupte verkiezingen hebben niets essentieels aan het dictatoriale systeem veranderd. Mensen werden in de aanloop van de verkiezingen onder druk gezet of omgekocht om een stem voor de bestaande regering uit te brengen, en niet voor de nationale partij voor democratie. Daardoor heeft het militaire regime de verkiezingen gewonnen, desondanks de overgrote meerderheid van de bevolking achter de nationale partij voor democratie staat. Die partij wordt namelijk geleid door Aung San Su Kyi, de dochter van generaal Su Kyi. De generaal heeft tijdens WWII voor zijn land gevochten en de onafhankelijk van Myanmar (toen nog Birma) van de Britten bekomen. De generaal en zijn dochter boezemen hoop uit voor de Birmezen, en de recente vrijlating van Aung San Su Kyi zou misschien wel de weg kunnen openen naar een meer rechtvaardige samenleving in Myanmar. Aung Sag Su Kyi werd namelijk onder huisarrest geplaatst door de regering nadat ze op een eerlijke manier de verkiezingen in 1997 gewonnen had. Ze heeft dus 10 jaar in huisarrest geleefd, en werd toen wij in Yangon waren vrijgelaten uit haar woonst. Als toerist merk je echter niet veel van de tumultueuze gebeurtenissen die zich in Birma op dat moment afspeelden, maar het mag wel gezegd worden dat we historische tijden voor Birma in Birma hebben meegemaakt.
Als je als toerist Myanmar beter en beter leert kennen, merk je dat alles in Birma vierkant draait. Zelfs als toerist is het onmogelijk om niet in aanraking te komen met de vele dingen die verkeerd lopen in het land. Het militaire regime limiteert de mensen in hun kennis, communicatie en bewegingsvrijheid. Zo kost een gsm kaart in Birma 1000$ (100 keer meer dan bij ons), een oude Toyota uit de jaren ’60 kost 40.000$ (bij ons betaal je daar nog geen 500€; om niet te zeggen dat deze oude roestige bakken niet meer verkocht worden in Belgie). Slechts 0.1% van de Birmezen heeft toegang tot internet, en dan nog worden alle politieke sites en vele mailsites geblokkeerd door de overheid. Maar moeilijk reizen gaat ook, en we hebben er geen spijt van dat we Birma bezocht hebben. Eerst hebben we een paar dagen in de hoofdstad Yangon doorgebracht. Je kan de stad het beste beschrijven als de Aziatische versie van de Cubaanse hoofdstad Havana: grote boulevards die volledig opgevuld zijn met grote, oude bomen en koloniale gebouwen. De bedrukte sfeer die in de stad hangt (en eigenlijk in heel Birma) wordt veroorzaakt door angst voor het regime en het alledaagse gevecht om rond te komen met 1,5 dollar per dag. De meest toeristische bezienswaardigheid in Yangon is de Swedagon Pagoda. Deze boedhhistische tempel, gebouwd met 60 ton puur goud, is de grootste en meest impressionante gouden tempel van Birma. De tempel werd gebouwd om zes haren van Boeddhha te herbergen, en staat vol met grote gouden Boeddha’s versierd met diamanten en andere edelstenen. Het is een heel belangrijke pelgrimplaats voor Birmezen en andere boeddhisten. Na een paar dagen Yangon te hebben bezocht, hebben we de trein genomen naar Mandalay. Wat een ervaring! De treinsporen die gebruikt worden dateren uit 1890 (door de Britten gemaakt) en de treinen zelf zijn niet veel jonger! Naast treinreizigers en verkopers lopen er ook ratten en muizen rond. De trein rijdt niet sneller dan 20km/uur en het heeft dan ook 18 uur geduurd om in Mandalay (in het centrum van het land) te geraken. Mandalay is naar Birmese normen een vrij jonge stad, waar de dag van vandaag veel Chinezen wonen om lucratieve zaakjes op te starten. Gezeten in de kofferbak van een blauwe Mazda van twee Birmezen (die sterk leken op Laurel en Hardy; zie foto’s), hebben we Mandalay en verschillende dorpjes in de buurt van Mandalay bezocht. Die regio staat vol met paleizen en kloosters die dateren uit de 15de-18de eeuw, toen de Birmese koningen nog aan de macht waren. Na een aantal dagen de stad te hebben bezocht, hebben we aan een woekerprijs (transport is ongelooflijk duur in Birma) een auto met chauffeur gehuurd om ons van Mandalay naar Inle Lake te brengen (in het Oosten van het land). Inle Lake is het grootste meer in Birma en het leven is daar voor vele mensen door de eeuwen heen niet veranderd. Als je een bootje huurt en het meer op vaart kan je de lokale vissers aan het werk zien, en genieten van het landschap zoals paalwoningen en drijvende tuinen. Toen wij in Inle Lake waren was het de eerste “full moon” in het droge seizoen, en dat wordt door de Birmezen uitvoerig gevierd met een gigantische ballonnenwedstrijd (zie foto’s). Na een paar dagen uit te rusten aan het meer, hebben we opnieuw een auto tegen een woekerprijs gehuurd om van Inle Lake naar Bagan te rijden. We hebben die dag 12 uren gereden om nog geen 200km af te leggen, wat je wel een idee geeft in wat voor erbarmelijke staat de wegen er aan toe zijn in Birma. Onderweg hebben we nog een accident gezien; een bus die veel te vol geladen was (60 passagiers in plaats van 20) is uit de bocht gevlogen omdat de remmen niet meer meewilden. De baan stond vol met bebloede mensen die wij verzorgd hebben. Na 12 uur rijden zijn we dan toch in Bagan toegekomen waar we in een fantastisch hotel hebben gelogeerd met uitzicht op de tempels. Bagan is een stad die tussen de 10de en 13de eeuw is gebouwd door de eerste Birmese koningen. In die tijd bouwde elke koning en elke familie die genoeg geld had een boeddhistische tempel. Het wordt gezegd dat als je alle kathedralen uit Europa op één plek zou neerzetten, je je een idee kan vormen over hoe groots en uitgestrekt het tempelcomplex in Bagan is. Wij hebben een paar dagen met een gids vele tempels bezocht, maar je kan gerust weken en zelfs maanden in Bagan doorbrengen zonder alle tempels gezien te hebben. Na ondergedompeld te zijn geweest in de Boeddhistische cultuur van Birma was het tijd om terug naar Yangon te keren. Daar hebben we nog een dagje rondgelopen alvorens afscheid te nemen van Birma!
Arm, arm Birma…de toekomst voor het land en zijn bevolking ziet er echt hopeloos uit! Eén ding staat vast, de generaals zijn Birma langzaam maar zeker ten gronde aan het richten, en hoe sneller zij van hun troon gestoten worden hoe beter! Wij hopen samen met de Birmezen dat Ang San Su Kiy het lot kan keren, en het land naar een betere toekomst leidt.