Australië

Ozzie
Na twee weken Tasmanië hadden we nog 6 weken over om het grote, rode continent te verkennen. Australië, door de Ozzies (inwoners van Australië) ook wel Oz genaamd, is groter dan Europa (inclusief Rusland). Er wonen echter maar 20 miljoen mensen (2 inwoners per km2), wat maakt dat de beestjes hier ongestoord door de uitgestrekte natuur kunnen huppelen zonder al te veel door de mens beïnvloed of bedreigt te worden. Omdat Australië al zeer lang geleden geïsoleerd raakte van andere werelddelen, is hier een zeer aparte dierenwereld ontstaan van buideldieren, vogels, hagedissen en (vieze) insecten. Op de foto’s kan je een paar leuke en minder leuke exemplaren bewonderen. Zelfs onze goede vriend Charles Darwin, wiens evolutietheorie regelmatig ter hulp komt als we weer een bizar beest tegen het lijf lopen, is in Australië zijn denkpistes verder komen uitdiepen. Enfin, allemaal feiten die een mooie 6 weken beloven…
Aangekomen op het rode continent hebben we ons eerst een weekje ondergedompeld in de cultuur- en cafee-stad bij uitstek, Melbourne. Door het aangenaam zonnige klimaat dat er op dat moment heerste waren we het gure weer in Tassie snel vergeten. En als bij toeval kwam ook nog eens mijn grote favoriet, Bois Noize (DE Duitse elektrogoeroe) naar een club in downtown waardoor we ons verblijf met een paar dagen verlengd hebben en genoten hebben van de zalige elektromuziek die Berlijn te bieden heeft. Op van die momenten vind je het niet erg om voor een Duitser aanzien te worden!
Na een weekje relaxen in Melbourne hebben we onze tocht door Australië verder gezet en zijn we via de Great Ocean Road naar Adelaide gereden. Deze route staat bekend als de mooiste route langs de kust in Australië waarbij je van de ene baai naar de andere en van de ene klif naar de andere rijdt. We hebben het beroemde surfstrand, Bells Beach, gezien waarin surfers halsbrekende toeren uithalen om de golven te berijden en waar ook jaarlijks de wereldcompetitie surfen wordt gehouden. Maar de Great Ocean Road dankt voornamelijk zijn populariteit aan de 12 apostelen, gigantische rotsblokken die midden in de oceaan staan en losgekomen zijn van de kliffen van het vasteland door de golven. Vooral bij zonsondergang gaf dit een adembenemend tafereel. Omdat we die dag niet meer in Adelaide zouden geraken hebben we in Mount Gambier overnacht. Het was het meest bizarre hostel dat we al ooit waren tegengekomen. Het hostel was ondergebracht in een oude gevangenis die nog maar een paar jaar geleden gesloten is geweest. Het was een bijzonder akelige ervaring om achter tralies en gewapend beton te eten en achter dikke metalen deuren in een oude gevangeniscel te slapen. De eigenaars van het hostel waren zo vreemd dat het bijna leek alsof het ex-gevangenen waren. Hier was er duidelijk nog veel werk om een oude en akelige gevangenis om te toveren in een gezellig hostel! Van Adelaide zelf hebben we niet veel gezien want we vertrokken de volgende dag al om 05h00 met Adventure Tours. Een tocht van 14 dagen die ons dwars door de woeste woestijn van Australië gebracht heeft en waarbij we niet alleen ontzettend mooie landschappen gezien hebben maar ook kennis gemaakt hebben met de indrukwekkende Aboriginal cultuur. De Aboriginals zijn de oorspronkelijke bewoners van Australië. De geschiedenis van de Aboriginals is echter zeer triest. Aboriginals hebben voor de Britse kolonisatie van Australië nooit contact gehad met andere culturen. Toen de Britten hun intrede deden in het rode continent werden de Aboriginals massaal uitgemoord. De Aboriginals die nu nog overblijven zijn ofwel sterk gemarginaliseerd (in de grote steden zoals Adelaide, Perth en Alice Springs) ofwel leven ze nog volgens de traditionele wijze in speciale gebieden die ze recent door de overheid hebben teruggekregen. Aboriginals kunnen zich niet aanpassen aan de westerse manier van leven en hebben makkelijk de neiging om verslaafd te raken aan alcohol en al het verval dat daarmee gepaard gaat. Een heel trieste geschiedenis en realiteit dus. Maar voor iedereen die een reis naar Australië overweegt, is een trip dwars doorheen het land een echte must! Hier zie je het echte Australië, de echte “outback” zoals de Ozzies het zelf noemen!
Zeer vroeg in de ochtend (en ja dat deed pijn) kwam onze gids Rachel van Adventure Tours ons ophalen. Met een klein busje, Rachel en 21 medereizigers gingen we de outback van Australië ontdekken. Vanaf dag 1 vlogen we er meteen in. Na 4 uur rijden door het grootste wijngebied van Australië kwamen we aan op onze logeerplaats voor de komende twee dagen. Na een vullende BBQ hebben we midden in de woestijn een berg beklommen. Puffend en badend in het zweet kwamen we aan de top en dat deed meteen alle inspanningen vervagen. Het uizicht was spectaculair (zoals je ook op de foto’s kan zien). Zo ver je kan kijken niets dan woestijn en zoutmeren. Deze desolate uitgestrektheid is de plaats waar we ons de komende dagen in zullen onderdompelen. We keken ernaar en zagen dat het goed was! Bij valavond zijn we nog op zoek gegaan naar yellow-footed rock wallabies. Die beestjes moet je ’ s avonds gaan bekijken omdat de meeste buideldieren nachtdieren zijn. Ongelooflijk wat voor een diversiteit en vooral kwantiteit aan wilde dieren Australië te bieden heeft! De volgende dag hebben we het Flinders Rangers National Park bezocht. Dat is een bergketen die miljoenen jaren geleden pieken van 10.000 meter moet gehad hebben (althans volgens onze gids) en met de jaren die zijn verstreken geërodeerd is. Hetgeen wat overblijft is een gigantische bergkom midden in de woestijn met een uitzicht dat doet denken aan de droogste plekken van de savanne in Afrika. Heel spectaculair! Het feit dat het zo droog is in de woestijn zorgt ervoor dat je massa’s water moet drinken opdat je lichaam niet zou dehydrateren van de hitte. En ganse sloten water hebben wij dan ook gedronken. En geloof me, moeder natuur straft ons af als we het niet doen…droge pijnlijke keel en mond, wakker worden van een gebrek aan adem en droogte die enkel kan opgelost worden met aqua! Dit is een onherbergzaam ruw en onvriendelijk terrein voor mensen die aangepast zijn aan een mild en regenachtig klimaat zoals wij Belgen, sowieso eigenlijk voor eender welke mensen denk ik. Maar de ongemakken en het moeilijk laten betreden van deze woestenij maakt het natuurlijk extra aantrekkelijk! De weg en de landschappen lijken eindeloos! Als je hier verloren loopt ben je een vogel voor de kat, enfin een mens voor de arend want dat zijn de meest abundante roofvogels van de outback! De volgende dag waren we weer wakker voor de zon opkwam en hebben we 8 uur gereden om vervolgens in Coober Pedy aan te komen. Een mijndorpje in wat je met recht en rede de “middle of nowhere” mag noemen. Coober Pedy is een fascinerend dorp waar je je geluk kan beproeven door te zoeken naar opaal. De gelukkigen worden rijk, de minder gelukkigen gaan ten onder. Het Las Vegas van Australië, maar dan op mijngebied en midden in de woestijn. Daar aangekomen hebben we het opaalmuseum bezocht waar je voorbeelden ziet van mijnschachten waarin ze naar opaal zoeken en waarin je ook op diverse plekken in de mijn opaalstukken vindt. Om aan de hitte van de woestijn te ontsnappen bouwen de mensen in Coober Pedy hun huis onder de grond. Dat zorgt ervoor dat de temperatuur in huis altijd schommelt rond een aangename 25°C. Veel beter dan de buitentemperatuur van 50 °C als je het mij vraagt. We hebben ook de Painted Dessert bezocht. Een stuk woestijn waar je geen enkele begroeiing ziet en waar het landschap iets heuvelachtiger is dan in de rest van de outback. Maar wat voor een kleuren! Alle schakeringen gaande van geel naar rood en van wit naar bruin die je je maar kan inbeelden. De foto’s zeggen meer dan eender welke beschrijving die ik eraan probeer te geven. De volgende dag hebben we weer een aanzienlijke tijd in ons busje doorgebracht. Om ons wat te entertainen had Rachel, onze gids, ons voorzien van Australische muziek. Vooral één bepaald nummer was hilarisch en gaat als volgt: “Blue ringed octopus, funnelweb spider, little tiny yellie fish, red back spider, great white shark waiting for you to go swimming” enz., come to Australië, you might accidentally get killed”! Voor de geinteresseerden ziehier de link naar het liedje (http://www.youtube.com/watch?v=eNEeq5qGh8I) dat gemaakt is door een Australische komiek om op ludieke wijze reclame te maken voor Australië…dat moet ongetwijfeld veel toeristen naar Australië gelokt hebben!!! Neuriënd op deze tonen naderden we langzaam maar zeker “the red centre”. Een andere vorm van entertainment in de bus was een kwis die georganiseerd werd door onze gids. In deze kwis hebben Stijn en ik (wij kleine belgjes)gewonnen van een team dat bestond uit een francaise, 1 duitser, 1 hollander en een duitse Hollander). Tot grote jaloezie van de Hollanders natuurlijk! Die konden geen weg met hun verslagenheid! Hopelijk brengt hun dat wat bescheidenheid bij! Het centrum van Australië staat bekend voor zijn oranje-rode kleur van zand. Vermits er echter de voorbije weken veel regen was gevallen, was het woestijnlandschap door de overstromingen veel groener dan verwacht! Tijdens de rit zijn we nog even gestopt om het leven van een leguaan te redden, een thorny devil (zie foto) genaamd. Dit exemplaartje zat midden op de weg, klaar om platgewalst te worden door de eerste de beste roadtrain (een vrachtwegen die 4 keer zo lang is als in België, zie foto). Na 10 uren rijden waren we net op tijd aan Ayers Rock, alias Uluru volgens de Aboriginals, om de zonsondergang over de rots te bewonderen. Uluru is de grootste monoliet ter wereld (400 meter hoog en 9km omvang voor 1 steen!) en is een gigantisch oranje-rode steen. In de Aboriginal cultuur is deze monoliet heilig en mag je hem enkel beklimmen wanneer je opgeklommen bent in een bepaalde clan en je over zodanige vaardigheden beschikt dat je eer en aanzien hebt in de clan. Dan is de beklimming een beloning voor het harde werken en de zware inspanningen. Het wordt Westerse toeristen niet verboden om de steen te beklimmen maar het wordt wel sterk afgeraden, enerzijds om medische redenen (een maand geleden is nog een toerist gestorven tijdens het beklimmen van de rots) en anderzijds uit respect voor de Aboriginal cultuur. Beide argumenten waren voor ons voldoende om de steen niet te beklimmen en in de plaats daarvan een wandeling rondom de monoliet te maken, die overigens ook indrukwekkend was. Overal zag je Aboriginal muurschilderingen en in het midden van de steen had je zelfs een natuurlijk hartje in de rots gegraveerd en een meertje met lelieblaadjes erin. Heel idyllisch en romantisch, zo midden in de woestijn. In de namiddag zijn we de Olgas gaan bezoeken, dat is een verzameling van monolieten die dezelfde rood-oranje kleur en omvang hadden als Uluru. Diezelfde dag nog zijn we naar Alice Springs gereden waar we twee dagen blijven om te bekomen van ons avontuur voor we aan het volgende beginnen.
Na een paar dagen relaxen in Alice Springs hebben we onze tocht dwars door Australië opnieuw aangevat. Deze keer hadden we spijtig genoeg een minder goede gids en was de tocht van Alice Springs naar Darwin nogal saai. Opnieuw afstanden die oneindig lijken door het “never never” van Australië. De eenzaamheid, de uitgestrektheid, de eindeloosheid, alles blijft hier duren! Op onze weg naar Darwin zijn er aantal road pubs, de ene al interessanter dan de andere. De Pink Panter, waar alles in het paars gekleurd is en er een gigantische Big Panter voor de pub staat. De Alien Bar, waar ze regelmatig UFO’s zien of waarschijnlijk denken dat ze die zien om zichzelf te entertainen. De Alligator Bar waar je kan zien hoe ze eten geven aan een saltwater crocodile, 1 van de gevaarlijkste beesten ter wereld en een geduchte vijand van de mens in het water. Een andere bar die versierd is met ondergoed en waar je slangen kan vastpakken. De twee hoogtepunten van de trip van Alice Springs naar Darwin waren de Devil’s Marbles en de Katherine Gorge. Devils Marbles zijn rotsen midden in de woestijn die geërodeerd en gespleten zijn door water en wind en waar je op en tussen kan klimmen (zie foto’s). De Katherine Gorge is een gigantische kloof die uitgespleten is door water en waar je de dag van vandaag een rustiek boottochtje (weliswaar met een horde andere toeristen) kan maken. De stad Katherine, nabij de gorge, is bijna uitsluitend bewoond door Aboriginals wat het een heel ruige stad maakt. Schreeuwen en tieren op straat, diefstal, armoede, vervuiling, alcoholverslaving…hier worden we nogmaals geconfronteerd met het trieste verleden en de trieste toekomst van de Aboriginals. Na een nachtje zweten in Darwin (we zijn eind maart en dus op het einde van het regenseizoen, niet veel regen maar nog altijd immens veel vochtigheid en hitte) vertrekken we voor drie dagen richting Kakadu National Park. Daar hebben we veruit de meest indrukwekkende Aboriginal art gezien die dateert van de 14-15de eeuw. De Aboriginals hadden geen schrift en gaven dus mondeling de cultuur over op de volgende generaties. Om hun vertellingen kracht bij te zetten maakten ze gebruik van rotsschilderingen. De tekenen waren echter niet bedoeld als kunstwerken want bij de volgende verhalen werd er gewoon over de oorspronkelijke tekening geschilderd. De tekeningen zijn gemaakt van oker, bloed en kangeroevet en dit geheel geeft een indrukwekkende mengeling van figuren en kleuren zoals je kan bewonderen op de foto’s! Verder is dit landschap ook bezaait met termietenhopen en wij hebben een aantal van die gigantische exemplaren bewonderd zoals je kan zien op de foto’s. Doordat we aan het einde van het regenseizoen in Kakadu waren, was het nationaal park een volledig ondergelopen moerasgebied waar het vol zit met krokodillen (zoutwater en zoetwater exemplaren). De laatste zijn niet echt vijandig, de eersten daarentegen des te meer! Als het aankomt op een confrontatie tussen jou en de saltie is het niet moeilijk om te voorspellen wat de uitkomst zal zijn. Vraag dat maar aan een Duitse toeriste die een paar jaar geleden is omgekomen wanneer ze met haar tourgroep ging zwemmen in een meer in Kakadu. Wij hebben het echter iets veiliger aangepakt en hebben een boottochtje gedaan op een gigantische lagoon vol met leliebladeren waar we verschillende zoet- en zout waterkrokodillen hebben gezien. Vooral de zoutwaterkrokodillen zien er zeer angstaanjagend uit! In Kakadu kan je echter ook op bepaalde plaatsen iets veiliger zwemmen. Plaatsen waar je naar boven moet klimmen op rotsblokken. De krokodillen geraken daar niet zo makkelijk, maar toch blijft het gevaar bestaan dat je ze tegenkomt. Maar omdat het zo verschrikkelijk warm en vochtig was hebben wij toch af en toe verfrissing gezocht in 1 van die watervallenpools (zie foto’s). En gelukkig zijn we onze goede vrienden niet tegengekomen.
Na 14 dagen in de woestijn en de tropen te hebben vertoefd was het tijd om de meer aangename temperaturen van de Oostkust op te zoeken. In Cairns hebben we een duiktrip naar de Great Barrier Reef gedaan. Daarna is Sandra (een vriendin van mij uit België) ons komen oppikken en zijn we samen via de Atherthon Tablelands (waar we nog een aantal prachtige watervallen gezien hebben) naar Townsville gereden. Het was heel leuk om Sandra nog eens terug te zien. Sandra en Nathan (the boyfriend) zijn zo gastvrij geweest om ons 12 dagen onderdak te verlenen. We hadden er al een vermoeiende 3 maanden reizen opzitten dus het was een welgekomen afwisseling om eens een langere tijd op dezelfde plek te blijven. Wat uit te rusten, op ons gemak het verloop van onze reis te bepalen, ons vrijwilligerswerk te regelen, met de Wii te spelen, filmpjes te kijken en bij te slapen. We zijn 1 avond met Sandra mee geweest naar een dinner van de universiteit en naar een rodeo. We zijn ook 1 dag op uitstap geweest naar Paluma National Park, een park vol met watervalletjes en rivieren waar je kan zwemmen, een beetje een natuurlijke wildwaterbaan! De 12 dagen waren heel snel voorbij en na het afscheid nemen van Sandra zijn we met het vliegtuig richting Sydney vertrokken!
Aangekomen in Sydney namen we onze intrek in een hostel in de wijk Kings cross. Deze wijk heeft niet enkel zijn naam gemeen met zijn Londense tegenhanger, dit trendy deel van de stad ademt zelfs een Europese sfeer uit. In het algemeen heeft Sydney echt wel veel te bieden: Je kunt er goed uitgaan, leuk shoppen, cultuur, zelfs lekker eten (iets waar de Australiërs niet veel kaas van gegeten hebben). Maar boven alles heeft Sydney een gigantische troef waarmee ze onze harten heeft veroverd: haar prachtige, brede stranden. De eerste dag hebben we Bondi Beach en de omliggende buurt verkend. Het ligt vlak buiten het centrum en is enorm kleurrijk en levendig. Op de tweede dag hebben we eerst een bezoekje gebracht aan de prachtige botanische tuin van Sydney met uitzicht op de Opera house en de Harbour Bridge (zie foto). Daarna namen we de ferry naar Manly en hebben we een bodyboard gehuurd. Een bodyboard is een kleine versie van een surfplank. Het werkt volgens het zelfde principe als surfen alleen blijf je liggen op je plank i.p.v. er op te gaan staan. De golven waren net hoog genoeg voor 2 beginners die zich de hele namiddag kostelijk geamuseerd hebben. De volgende dag was het “ANZAC” dag. Op deze dag worden alle Australische & Nieuw-Zeelandse soldaten uit WO I & II herdacht met een parade door de stad. Met ontzag en dank hebben we naar deze optocht gekeken. Verder zijn we op souvenirjacht gegaan (zusjes Nailis, hou jullie al maar klaar voor als we terug zijn!) in het oudste gedeelte van de stad. Tegen het einde van de avond pakten we onze rugzak en stapten op de trein richting de Blue Mountains.
Eens aangekomen in Katoomba (het stadje dat aan de voet van het NP ligt) mochten we onze dikke trui en jas meteen aandoen. We zaten op 1000m hoogte en het was er berenkoud. Het voelde aan alsof we op herfstuitstap waren in de Ardennen, alleen was het hier toch nog dat tikkeltje mooier :). En oh zo gezellig! De Blue Mountains zijn namelijk een World Herritage reservaat dat zijn naam te danken heeft aan de blauwe schijn die veroorzaakt wordt door vrijkomende gassen uit de Eucalyptusbossen. De attractie van het park zijn de 3 sisters. Eigenlijk zijn het er vier, want er is nog een klein 4de piekje dat er nog aan vast hangt. Reden genoeg voor Heleen om euforisch te zijn over deze plek. Het symboliseert gewoon de zusjes Nailis in Australië! We hebben er nog mooie wandelingen gemaakt, lekkere taarten gegeten en zelfs 2 leuke Nederlanders leren kennen :) (niet ironisch bedoeld). Na 3 gezellige dagen pakten we onze trein naar Sydney.
Nu we hier op het dak van ons hostel zitten te genieten van een zon die onder gaat achter de indrukwekkende skyline van Sydney, voelen we dat de zomer hier in Australië ten einde loopt en de herfst hier snel zijn intrede zal doen. Tijd om te vertrekken naar andere exotischer oorden, Nieuw-Caldonië & Vanuatu, here we come!!!