Tweede deel Nieuw-Zeeland

Vervolg van onze trip door Kiwiland
Terug van weggeweest hebben we voor jullie het volgende reisverslag en bijhorende foto’s in petto! ENJOY!!!
Vandaag was de eerste dag dat we echt regen hebben gehad in NZ, maar daar hebben we ons niet door laten tegenhouden. We zijn vol goede moed richting Farewell Split gereden. Het meest noordelijke punt van het zuideiland. Daar hebben we een heel leuke wandeling gemaakt door bossen, grasland, koeikes en heeel veel schaapjes en boven hoge kliffen aan de ruwe kust. We zijn zelfs zeehonden tegengekomen die ongestoord aan het zonnebaden waren op de rotsen. Onze wandeling heeft ons naar een prachtig strand vol met speciale rotsformaties geleid waar alweer zeehonden zaten. Lucky us, want nu hebben we ze van heel dichtbij kunnen observeren. De nieuwsgierige pups kwamen zelfs een kijkje nemen en aan ons snuffelen. “ Who’s watching who?” zei een Ozzie gevat.
Vandaag ons tentje opgebroken en richting het Abel Tasman NP gereden. Eenmaal daar toegekomen hebben we een fikse wandeling gemaakt tot aan een hut waar je enkel bijgeraakt bij laagtij. Het Abel Tasman NP is echt prachtig, maar zoals op zoveel mooie plaatsen ben je er niet alleen. Maar gelukkig merk je daar niet veel van. Je wandelt er in een subtropisch woud vol grote varenbomen en lianen van het ene goudgele strand naar het andere, van de ene prachtige baai naar de andere. Lekker gezwommen, gewandeld en genoten van de uitzichten…Dit is echt vakantie! De volgende dag een kajaktocht gedaan in het Abel Tasman NP. Een geweldige ervaring zo voor de eerste keer op zee kayaken. Het weer was ook schitterend waardoor we ook niet te veel wind hadden en de golven niet te hoog waren. Ideale omstandigheden dus voor beginners zoals wij.
Na het Abel Tasman NP zijn we naar Arthur’s Pass gereden, richting de bergen. Daar hebben we kennis gemaakt met de lokale papegaai, de kea. Dat is op het eerste zicht een grappige vogel, maar als je hem eten geeft kan het een serieuze lastpost worden. De vogels hebben wel één groot voordeel: ze zijn heel tam en zijn dus ideale fotomodellen, tot grote vreugde van Stijn. De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt in de bergen naar een mooie waterval. Daarna zijn we naar de Westkust gereden waar het spijtig genoeg heel slecht weer was. Omdat we geen steek zagen is onze wandeling op de Fox gletsjer zelfs niet doorgegaan en daarom zijn we de volgende dag maar doorgereden naar zonnigere oorden. Onze eerste stop was Queenstown. ’ s Morgens hebben we een kabelbaantje genomen waar je boven op de berg een fantastisch uitzicht hebt op Queenstown en Lake Wakatipu, een gletsjermeer waarrond de stad gebouwd is. Het meer is 300 meter diep en heeft zo een mooie blauwe kleur dat het bijna surrealistisch is. Rond het meer liggen ruwe bergen en vulkanen. Hier zijn ook de meeste scenes van de Lord of the Ring films opgenomen…no surprise if you look at the view! Daarna zijn we naar de zoo geweest waar we echte NZ-landse kiwi’s hebben gezien, meerbepaald de “Brown Kiwi”. De kiwi is de enige vogel die een link is tussen een vogel en een zoogdier. Hun lichaamstemperatuur ligt een stuk lager dan dat van vogels en is vergelijkbaar met de temperatuur van zoogdieren (37°C). Verder hebben ze snorharen (niet voor de esthetiek zoals bij de mensen maar om te voelen). Ze hebben ook geen vleugels meer (net zoals de vleugelloze eend, gans, papegaai en kip die stuk voor stuk zijn uitgestorven, uitgezonderd van de papegaai) waardoor ze constant ronddwalen op zoek naar eten in de grond, meestal ’ s nachts, want het zijn nachtbeestjes. Diezelfde dag zijn we doorgereden naar Fjordland, een regio in het zuidwesten van het Zuider-eiland waar het veel regent. De weersvoorspellingen zijn goed dus we vertrekken vol goede moed.
Na een nachtje in Te Anau (poort van Fjordland) geslapen te hebben zijn we verder gereden naar het Fjordland NP. Dat is het grootste NP van NZ en het is een uitgestrekt gebied van bergen, fjorden, gletsjermeren, strandbomen, mossen,…echt prachtig! Diezelfde dag nog hebben we een fikse wandeling gemaakt naar de top van een berg waar we een prachtig zicht hadden op de besneeuwde bergen, Lake Marian (een gletsjermeer) en de bossen die de bergen bekleden. ’ s Avonds hebben we op een heel primitieve camping in Fjordland geslapen. De ligging was wel prachtig, aan het water met uitzicht op de mistige bergen rondom ons. Eén groot nadeel echter…het zat er vol met zandvliegen. En ik kan je verzekeren dat dat heel vervelende insecten zijn die je overal steken waardoor het lijkt alsof je de mazelen of de pokken hebt. Stijn en ik kunnen alle twee getuigen. De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt door de fjorden, de Milford Sound. De boot vaart langs fjorden en verschillende watervallen. Daarna zijn we naar een onderwater-observatorium geweest dat 10 meter diep is en waar je black coral ziet. Black coral is eigenlijk wit en begint pas zwart te zien als het afsterft. Normaal gezien zie je dat enkel in de diepe oceaan (op 40 meter diepte), maar aan de fjorden leeft het op 10 meter diep zonder problemen. Dat komt omdat er een laag regenwater (4 meter) op het zeewater valt waardoor het zonlicht weerkaatst en het dus voor de black coral lijkt alsof het in de donkere dieptes van de oceaan zit. Heel fascinerend! Aan het observatorium wemelt het ook van de vissen; zo hebben we de marmble fish, NZ-landse triggerfish, zeekomkommers, silverfish, zeeslakken, zeesterren, zee-egels en many many more gezien! Later op de dag zijn we doorgereden naar Invercargill om de Catlins te gaan verkennen.
Vandaag hebben we gans de dag door de Catlins gereden. Een heel mooi natuurgebied in het uiterste zuiden van NZ. Het verbindt Invercargill met Dunedin. Daar hebben we de yellow-eyed pinguin gezien. Eerst hebben we een tijdje naar twee kindjes gekeken die op het strand stonden te zonnenbaden. Net toen we door wilden gaan kwam mama pinguin uit het water. Al waggelend en springend bewoog ze zich voort richting haar kindjes. Toen deze haar in het oog kregen begonnen ze al richting mama te waggelen, constant bedelend om vis. Mama pinguin geeft haar vis terug over in het bekje van haar kleintjes. Heel ontroerende en mooie taferelen! Daarna hebben we nog Hector’s dolphins zien springen in de zee en hebben we ook nog zeeleeuwen gezien. Die zijn wel een stuk groter dan zeehonden. De mannetjes kunnen zelfs tot 400 kilo worden. Heel grappig als je zo een mastodont ziet voortbewegen richting de zee. Later op de dag zijn we doorgereden naar Dunedin, waar we de komende drie dagen logeren in Hogwartz…jaja de school van Harry Potter himself! En het is een fantastisch hostel! Het ligt op een heuvel midden in het groen met uitzicht op de zee en Dunedin city. Dunedin zelf (het NZ-landse woord voor Edinburgh) heeft ook zeker wel wat weg van een Britse stad. Tijdens ons verblijf hebben we de Otago peninsula (2 km van Dunedin) bezocht. Tijdens onze tour hebben we yellow-eyed pinguins en slapende zeeleeuwen gezien. En niet te vergeten de grootste zeevogel ter wereld…de mighty albatros; deze vogel heeft een spanwijdte van 3,3 meter, zeer indrukwekkend dus als je zo een vogel ziet vliegen.
Na wat dagen rust in Dunedin zijn we vetrokken richting de bergen. Een laatste poging om de bergen van NZ in de zon te zien en hopelijk ook een glimp op te vangen van Mount Cook. Dit is de hoogste berg van NZ, 3300 meter hoog. Verder is de berg ook de bron van 3 gletsjers; de Tasman, Franz Jozef en Fox. Door slechte weersomstandigheden hebben we de twee laatste spijtig genoeg niet kunnen zien. Hopelijk hebben we deze keer met de Tasman meer geluk. We hebben gecampeerd aan het Tekapo meer. Een surrealistisch blauw (opaak-achtig) gletsjer meer dat aan de bergen ligt. ’s Avonds hebben we onze ledematen wat laten rusten in hot springs vlak bij de camping, met gratis een heldere sterrenhemel en een onweer in de bergen verderop. De volgende dag zijn we naar het Pukaki meer gereden (ook een opaalblauw gletsjermeer) dat aan de voet van Mount Cook ligt. En ja hoor…deze keer hadden we meer geluk! We hebben een prachtig uitzicht gehad op Mount Cook en de andere met sneeuw bedekte bergen! Daarna zijn we naar de voet van de berg gereden en hebben we van daar uit een wandeling gedaan naar de Tasman gletsjer. Daar waren de uitzichten op Mount Cook ook fantastisch! In de late namiddag zijn we naar Christchurch gereden, de derde grootste stad van NZ. Een heel gezellige stad, vol studenten en veel ambiance. ’s Avonds nog een lekkere kebab gegeten en daarna in een Belgian Beer Cafe het lekkers doorgespoeld met een Leffe en een Duvel. Jaja…zelfs aan de andere kant van de wereld weten ze welke bieren de beste zijn!!!
Vandaag een druk dagje gehad in Christchurch. Eerst lekker ontbeten in de “Red Veranda”, een etablissement dat je bij ons het best vergelijkt met Pain Perdu of Pain Quotidien, maar dan op zijn Nieuw-zeelands; vettiger en grotere porties, maar daarom zeker niet minder lekker! De lokale specialiteit is “Eggs Benedict”: gepocheerde eitjes met spek op toast overgoten met Hollandaise-saus. Sterk aanbevolen door Stijn. Daarna de auto gewassen, laten voltanken en teruggeven aan het autoverhuurbedrijf. Gelukkig hadden we een volledige verzekering genomen want Stijn had in de drukte van Wellington een achterlicht kapot gereden. Jaja, het kan zelfs de beste overkomen :) Verder ook onze was gedaan en heel onze inboedel gepakt en gezakt. Diezelfde nacht om 03h00 opgestaan om onze vlucht te nemen. Aangekomen op de luchthaven blijkt echter dat er geen vlucht is naar Melbourne die dag. En inderdaad…we hadden ons schromelijk vergist. Onze vlucht is op 1 maart ipv 28 febr. Toen dat in mijn trage ochtendhersenen doordrong zijn we maar teruggekeerd naar Christchurch om daar verder te slapen. Que horror! De volgende nacht hebben we hetzelfde scenario doorlopen en deze keer wel de vlucht naar Melbourne en verder naar Hobart (Tasmanie) genomen. Ons eerste hoofdstukje is dus afgesloten. Afscheid genomen van Nieuw-Zeeland en op naar volgende avonturen…Australia, here we come!!!