Vanuatu
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen & Stijn
28 Juli 2010 | Vanuatu, Port Vila
Vanuatu, een land dat zijn gelijke niet kent in deze wereld! Het land werd in 2007 bestempeld als “The happiest nation in the World”! Waar op de wereld vind je nog mensen die oprecht vriendelijk zijn zonder dat ze iets van je willen? Inderdaad, dat vind je in Vanuatu! De weinige auto’s die hier rijden doen dat op kokosnootolie, de rest van de bevolking doet alles te voet. Iedereen is heel sociaal ingesteld en het is heel makkelijk om een praatje te maken en de “locals” te leren kennen. De mensen zijn hier ook volledig zelf voorziend; ze hebben een eigen tuin ten midden van de jungle, die vol staat met kokosnoten, papaya, bananen, taro, yam, kumara, maniok,…. Ze leven in hutten gemaakt van hout en bladeren uit de jungle. Er is geen elektriciteit en stromend water, behalve in de hoofdstad. Als je naar Vanuatu gaat ga je, ook als toerist, volledig op in de natuur en dat is precies wat wij vier weken gedaan hebben.
’s Nachts toekomen in Port Vila, de hoofdstad van Vanuatu op het eiland Efate, is op zich al een ervaring. Je stapt uit het vliegtuig en het voelt aan alsof je midden in de jungle geland bent. Het is meteen vochtig warm, het ruikt naar de tropen en overal hoor je vogels fluiten en krekels zingen. Je denkt bij jezelf onmiddellijk “als dit de hoofdstad is, wat mogen we dan verwachten op de afgelegen eilanden?” Het “echte” avontuur staat ons duidelijk te wachten! De eerste dagen hebben we wat in de gezellige hoofdstad rondgeslenterd, lekker gegeten op de lokale markt en genoten van de eerste kennismakingen met de cultuur in Vanuatu. Daarna hebben we het vliegtuig genomen naar Tanna, een eiland ten zuiden van Efate. De vlucht op zich was al een avontuur! Het propellervliegtuigje van 16 zitjes week totaal onverwacht van zijn koers af om te landen op de onverharde landingsbaan van een ander eiland om wat mensen en kippen op te pikken (zie foto’s). Dan hou je wel even je adem in bij de landing! Na aankomst in Tanna zijn we meteen een “kastom dance” gaan bijwonen. Een “kastom dance” is een dans die de lokale bevolking uitvoert bij speciale gelegenheden (geboorte, besnijdenis, huwelijk, dood en nimangki). Nimangki is een typisch feest in Vanuatu dat georganiseerd wordt door een man die verschillende varkens voor jaren heeft kunnen onderhouden. Het respect dat iemand krijgt in het dorp wordt bepaald door het aantal varkens dat die persoon heeft en dus niet door het aantal euro’s die op je bankrekening staan! Als de man zeer rijk is onderhoudt hij de varkens verder tot wanneer ze slagtanden hebben. Een man die slagtanden bezit klimt nog verder omhoog in de maatschappij! Elk dorp heeft ook een “chief” die de baas is van het dorp, en die uiteraard ook het meest aantal varkens heeft! De kastom dance die wij in Tanna hebben gezien was speciaal voor toeristen, maar dat maakte het er niet minder spectaculair op! Zoals je op de foto’s kan zien, dragen de mannen voor zo een gelegenheid speciale strooien rokjes! Ze stampen met hun voeten op de grond, klappen in hun handen en zingen vol enthousiasme! Nadien werd er ons ook getoond hoe ze vuur maken in het dorp; binnen de minuut hadden de mannen een groot kampvuur aangestoken! Qua overlevingstechnieken in de wilde natuur kunnen wij nog heel veel van de Ni-Vans (bewoners van Vanuatu) leren! Het eiland Tanna is echter voornamelijk bekend omwille van zijn zeer actieve vulkaan, Mount Yasur. Op het moment dat we in Tanna waren was de vulkaan zo actief dat alles (wegen, planten, bomen, huizen, mensen, dieren,…)met stof en vulkanisch as bedekt was (zie foto’s). Je hoorde constant het gebulder en gedonder van de vulkaan en je zag bij elke uitbarsting (om het half uur) de bomen en huizen meetrillen. Wij zijn op een avond naar de krater gewandeld en daar hoorde je ook het klodderen van de gesmolten lava en zag je na elk gebulder een enorme massa lavastenen uit de krater omhooggestuwd worden. In de krater zelf lag het vol met rood-oranje gloeiende lavablokken! Met een mengeling van ontzag, spanning en angst bleven we staren naar de vulkaan! Het was ons duidelijk geworden dat we in Vanuatu in een andere realiteit beland waren!
Na onze avonturen in Tanna zijn we naar Pentecost gevlogen, een eiland in het noorden van Vanuatu. In Pentecost heb je bepaalde stammen die een speciaal ritueel uitvoeren ter ere van de oogst. De mannen bouwen een bamboetoren van 30 meter hoog waar ze van af springen met enkel een liaan aan hun voeten. Hoe dichter ze bij de grond komen, hoe beter de oogst. In Pentecost is dus het principe van “bengi” springen uitgevonden; het enige verschil is dat je met “benji” springen aan een stevige elastiek hangt terwijl de inwoners van Pentecost enkel een liaan uit de jungle hebben om hen van een verpletterende dood te behoeden. Wij hebben zes mannen zien springen en drie van hen hebben de grond effectief geraakt en zich serieus pijn gedaan. Af en toe verongelukt er ook wel iemand, maar dat hebben wij gelukkig niet gezien. Dit is dus weer volledig “Vanuatu style”, geen enkele veiligheid en enkel de sterken overleven! Na dit spectaculaire schouwspel hebben we zelf ook het noodlot getart. Met een piepklein motorbootje (die naam amper waardig) hebben we een zeestraat van ±20 km overgestoken van Pentecost naar Ambrym (een ander eiland in Vanuatu). Het was storm op zee, de motor was met wat geluk een 100cc en we moesten de woeste oceaan over. Er was geen dak op ons bootje en we zijn kleddernat geworden, zowel van de regen als van de gigantische golven die moeiteloos over de boot sloegen. Als onze mama’s dit hadden geweten zouden ze meteen op het vliegtuig gesprongen zijn om ons bij onze oren van dat gammele bootje te sleuren. Terwijl Stijn misselijk in elkaar gekrompen lag van zeeziekte, heb ik waarlijk doodsangsten uitgestaan. De twee stuurlui van de boot vonden het allemaal best nog aangenaam en hebben zelfs geprobeerd te vissen. Nadat mijn zenuwen het bijna hadden begeven, naderden we dan toch de kust van Ambrym. We hadden het gehaald; we waren niet gestorven op de oceaan in een motorbootje dat in België niet eens door de bootkeuring zou geraken! Het werd ons weer duidelijk dat Vanuatu niet voor “mietjes” is. Integendeel, Vanuatu is het synoniem voor “echt avontuur”. Nu, ik beschouw mezelf niet direct als een mietje, maar deze situatie overschreed mateloos mijn tolerantiegrens voor avontuur! Ik was blij dat we het er levend van af hebben gebracht!
In Ambrym heeft het nog een aantal dagen gestormd. We hebben gedurende die tijd dan ook niets anders gedaan dan onder ons strooien terras aan ons bamboehutje gezeten en gestaard naar de regen, de zee en enkele gigantische lokale tuinspinnen. Omdat we geen elektriciteit hadden gingen we slapen als de zon onderging en stonden we op als de zon weer opkwam. ’s Nachts hebben we ons beholpen met een kerosinelampje en hebben we ons gewassen met een emmertje regenwater of zeewater (als het regenwater op was). Na twee dagen was de regen eindelijk afgelopen en hebben we wat rondgeslenterd in een aantal dorpjes. Ook hebben we een “Rom dance” bijgewoond. Dat is een “kastom dance” die enkel in Ambrym wordt uitgevoerd door mannen die volledig verkleed zijn in maskers en gewaden gemaakt van bananenblaren (zie foto’s). Ambrym is ook bekend voor zijn mooie sculpturen en we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een authentieke tamtam te kopen (een kunstwerk van 2,10 meter hoog met gezichten en maskers er op). We hebben zelfs kunnen zien hoe onze tamtam gemaakt werd op het strand voor onze hut. Het is dus een kunstwerk dat heel veel herinneringen met zich meedraagt. Ambrym is een vulkanisch eiland dat gevormd is door twee heel grote vulkanen, Mount Marum en Mount Benbow. Mount Benbow kan je niet beklimmen want die heeft een gigantisch stuk steen in zijn krater steken die elk moment kan exploderen. Mount Marum daarentegen kan je wel beklimmen en dat hebben wij dan ook gedaan. Het was een heel zware tocht door dichte jungle, bloedhete as vlakten, gigantische lavarotsen en vulkanische heuvels tot je aan de krater komt. Daar kan je echter je ogen niet geloven! Je kijkt over de rand van de krater in een diepte van 200 meter waar je helemaal beneden een gigantische massa kolkende lava omhoog ziet spuiten. Het was surrealistisch, en even dachten we dat onze ogen ons bedrogen. Dit was te spectaculair voor woorden en moeilijk te vatten! Hier zie je de natuur op haar best en daar word je stil en filosofisch van. De vulkanen van Vanuatu gaan nog lang nadonderen in onze hoofdjes…
Vanuit Ambrym zijn we naar Luganville in Espirito Santo gevlogen. Santo is het grootste eiland van Vanuatu en ligt helemaal in het Noorden, aan de grens met de Salomon eilanden. In Santo wonen heel veel mensen nog zoals in het stenen tijdperk. Daar heb je niets van westerse invloeden en zijn de mensen gekleed met bladeren van de jungle. In Santo zijn we een Belgisch koppel tegengekomen die ook een wereldreis aan het maken waren. Dite en Nico hebben ook een jaar loopbaanonderbreking genomen om de wereld te ontdekken en te genieten van het goede leven. Samen zijn we een paar keer uit gaan eten en hebben we een leuk uitstapje gemaakt naar prachtig witte stranden en azuurblauwe rivieren. Na maanden geen Belgen te hebben gezien was het heel leuk om nog eens “gewoon Vlaams” te praten. De volgende dag is Stijn begonnen aan zijn duikavontuur en heb ik mijn eerste echte duik gedaan. Stijn heeft gedoken op één van de mooiste zeewrakken ter wereld. De “SS Coolidge“ is een schip ter grote van de Titannic en werd tijdens WOII gebruikt als passagiersschip voor de soldaten. In 1944 vaarde het schip tegen een mijn en strandde het voor de kust van Santo op een diepte van 28m tot 67m. In ware “Vanuatu-style” heeft Stijn zijn eerste wrak- en nachtduik tegelijkertijd gedaan zonder ook maar enige instructies. “Just follow me” zei de divemaster. Al zigzaggend tussen buizen, sluizen en legermateriaal kwam hij terecht in een grote ruimte waar oude jeeps en tanks nog in hun volle glorie opgeslagen stonden. Tijdens die duik heeft hij ook een geweldig lichtspektakel gezien. Honderden ”flashlight fish” (de naam zegt het zelf) maakte van het ruim een ware onderwater disco. Verder zijn we nog gaan snorkelen op “Million Dollar Point”, een plaats in de oceaan waar de Amerikanen na WOII hun wapenarsenaal en tanks gedumpt hebben. Ook daar was het koraal heel mooi en waren er heel veel visjes te zien!
Terug in Vila aangekomen, heb ik besloten om dan toch uiteindelijk mijn PADI duikcursus te volgen. Vila ligt aan azuurblauwe baaien met prachtige stranden en heeft net als Santo onaangetast mooi koraal. Kortom, de ideale plek om te leren duiken. De duikcursus was heel leuk en ontspannend, en ik heb zelfs op mijn laatste duik een dugong gezien (zie foto). Een gigantische zeekoe van wel drie meter groot die met ons kwam spelen. De avonden in Vila hebben we doorgebracht met Darcy en Jeroen, een Belgo-Amerikaans koppel, die in Vila vrijwillgerswerk aan het doen waren. Samen hebben we een Belgische avond gehouden met biefstuk friet en verse mayonaise en uiteraard meerdere Stella’s. Zalig om het eens op zijn Belgisch te doen! Verder hebben we ook wat kava bars bezocht. Kava is de nationale drank bij uitstek in Vanuatu. Het wordt gemaakt van wortels van een bepaalde plant en het heeft een hallucinerende werking. De wortels worden zacht gekauwd en verdund met water waardoor het op een wansmakelijk modderachtig drankje gaat lijken. De geur en de smaak zijn ook ronduit walgelijk! Om kava te drinken moet je dus je neus dichtknijpen en het goedje in één keer naar binnen werken (zie foto’s). Daarna eet je best wat stukjes banaan of wat chips om de nasmaak te verdrijven. Kava drink je niet omdat het lekker is. Integendeel, je drinkt het omdat het een zalig verdovende en rustgevende werking heeft. Een beetje zoals champagne denk ik. Zalig dus om zo onze avonden in Vila te eindigen….
Vanuatu…Het was een land vol verrassingen, vol nieuwe ervaringen, vol extremen, vol vriendelijke en aangename mensen, vol levensvreugde, vol authenticiteit, vol spectaculaire gebeurtenissen. Met heel veel spijt in het hart verlaten we dit stukje paradijs.
In bijlage vinden jullie nog de dingen die we in Vanuatu voor de eerste keer gedaan hebben in ons leven! Hier volgt de lijst…
Never done before:
Landen op een airstrip van gras – bij aankomst op het vliegveld onthaald worden door een stringband - vliegen met een 16-zit passagiersvliegtuig – zelf je bagage op het vliegtuig zetten (inclusief de kippen), zelf je bagage van het vliegtuig nemen - niet alleen je bagage wegen voor de vlucht maar ook zelf op de weegschaal gaan staan - aan de krater van een actieve vulkaan staan en constant rondspuwende lavablokken zien – vleermuis eten – Stijn zijn eerste nacht- en wrakduik- Heleen haar eerste duik - twee dagen non-stop onder de strooien veranda van ons hutje naar de gietende regen staren – met een klein motorbootje een woeste oceaan oversteken (dit was de enige ervaring die niet leuk was), zonder elektriciteit leven (enkel een kerosinelampje)- zonder stromend water leven (enkel regenwater om je te wassen en te drinken, en als dat er niet is dronken we kokosmelk) – een aardbeving van 7.6 op de schaal van Richter gebeurt maandelijks en hebben wij dus ook meegemaakt- vanaf de krater van een andere vulkaan kolkende lava zien – kava drinken – bij gebrek aan regenwater en een rivier ons naakt in de zee wassen – …
Overtuigd om naar Vanuatu te gaan? Laat ons weten wanneer je gaat en we gaan zonder problemen opnieuw met je mee! Dit was een onvoorstelbaar en fantastisch avontuur!!
’s Nachts toekomen in Port Vila, de hoofdstad van Vanuatu op het eiland Efate, is op zich al een ervaring. Je stapt uit het vliegtuig en het voelt aan alsof je midden in de jungle geland bent. Het is meteen vochtig warm, het ruikt naar de tropen en overal hoor je vogels fluiten en krekels zingen. Je denkt bij jezelf onmiddellijk “als dit de hoofdstad is, wat mogen we dan verwachten op de afgelegen eilanden?” Het “echte” avontuur staat ons duidelijk te wachten! De eerste dagen hebben we wat in de gezellige hoofdstad rondgeslenterd, lekker gegeten op de lokale markt en genoten van de eerste kennismakingen met de cultuur in Vanuatu. Daarna hebben we het vliegtuig genomen naar Tanna, een eiland ten zuiden van Efate. De vlucht op zich was al een avontuur! Het propellervliegtuigje van 16 zitjes week totaal onverwacht van zijn koers af om te landen op de onverharde landingsbaan van een ander eiland om wat mensen en kippen op te pikken (zie foto’s). Dan hou je wel even je adem in bij de landing! Na aankomst in Tanna zijn we meteen een “kastom dance” gaan bijwonen. Een “kastom dance” is een dans die de lokale bevolking uitvoert bij speciale gelegenheden (geboorte, besnijdenis, huwelijk, dood en nimangki). Nimangki is een typisch feest in Vanuatu dat georganiseerd wordt door een man die verschillende varkens voor jaren heeft kunnen onderhouden. Het respect dat iemand krijgt in het dorp wordt bepaald door het aantal varkens dat die persoon heeft en dus niet door het aantal euro’s die op je bankrekening staan! Als de man zeer rijk is onderhoudt hij de varkens verder tot wanneer ze slagtanden hebben. Een man die slagtanden bezit klimt nog verder omhoog in de maatschappij! Elk dorp heeft ook een “chief” die de baas is van het dorp, en die uiteraard ook het meest aantal varkens heeft! De kastom dance die wij in Tanna hebben gezien was speciaal voor toeristen, maar dat maakte het er niet minder spectaculair op! Zoals je op de foto’s kan zien, dragen de mannen voor zo een gelegenheid speciale strooien rokjes! Ze stampen met hun voeten op de grond, klappen in hun handen en zingen vol enthousiasme! Nadien werd er ons ook getoond hoe ze vuur maken in het dorp; binnen de minuut hadden de mannen een groot kampvuur aangestoken! Qua overlevingstechnieken in de wilde natuur kunnen wij nog heel veel van de Ni-Vans (bewoners van Vanuatu) leren! Het eiland Tanna is echter voornamelijk bekend omwille van zijn zeer actieve vulkaan, Mount Yasur. Op het moment dat we in Tanna waren was de vulkaan zo actief dat alles (wegen, planten, bomen, huizen, mensen, dieren,…)met stof en vulkanisch as bedekt was (zie foto’s). Je hoorde constant het gebulder en gedonder van de vulkaan en je zag bij elke uitbarsting (om het half uur) de bomen en huizen meetrillen. Wij zijn op een avond naar de krater gewandeld en daar hoorde je ook het klodderen van de gesmolten lava en zag je na elk gebulder een enorme massa lavastenen uit de krater omhooggestuwd worden. In de krater zelf lag het vol met rood-oranje gloeiende lavablokken! Met een mengeling van ontzag, spanning en angst bleven we staren naar de vulkaan! Het was ons duidelijk geworden dat we in Vanuatu in een andere realiteit beland waren!
Na onze avonturen in Tanna zijn we naar Pentecost gevlogen, een eiland in het noorden van Vanuatu. In Pentecost heb je bepaalde stammen die een speciaal ritueel uitvoeren ter ere van de oogst. De mannen bouwen een bamboetoren van 30 meter hoog waar ze van af springen met enkel een liaan aan hun voeten. Hoe dichter ze bij de grond komen, hoe beter de oogst. In Pentecost is dus het principe van “bengi” springen uitgevonden; het enige verschil is dat je met “benji” springen aan een stevige elastiek hangt terwijl de inwoners van Pentecost enkel een liaan uit de jungle hebben om hen van een verpletterende dood te behoeden. Wij hebben zes mannen zien springen en drie van hen hebben de grond effectief geraakt en zich serieus pijn gedaan. Af en toe verongelukt er ook wel iemand, maar dat hebben wij gelukkig niet gezien. Dit is dus weer volledig “Vanuatu style”, geen enkele veiligheid en enkel de sterken overleven! Na dit spectaculaire schouwspel hebben we zelf ook het noodlot getart. Met een piepklein motorbootje (die naam amper waardig) hebben we een zeestraat van ±20 km overgestoken van Pentecost naar Ambrym (een ander eiland in Vanuatu). Het was storm op zee, de motor was met wat geluk een 100cc en we moesten de woeste oceaan over. Er was geen dak op ons bootje en we zijn kleddernat geworden, zowel van de regen als van de gigantische golven die moeiteloos over de boot sloegen. Als onze mama’s dit hadden geweten zouden ze meteen op het vliegtuig gesprongen zijn om ons bij onze oren van dat gammele bootje te sleuren. Terwijl Stijn misselijk in elkaar gekrompen lag van zeeziekte, heb ik waarlijk doodsangsten uitgestaan. De twee stuurlui van de boot vonden het allemaal best nog aangenaam en hebben zelfs geprobeerd te vissen. Nadat mijn zenuwen het bijna hadden begeven, naderden we dan toch de kust van Ambrym. We hadden het gehaald; we waren niet gestorven op de oceaan in een motorbootje dat in België niet eens door de bootkeuring zou geraken! Het werd ons weer duidelijk dat Vanuatu niet voor “mietjes” is. Integendeel, Vanuatu is het synoniem voor “echt avontuur”. Nu, ik beschouw mezelf niet direct als een mietje, maar deze situatie overschreed mateloos mijn tolerantiegrens voor avontuur! Ik was blij dat we het er levend van af hebben gebracht!
In Ambrym heeft het nog een aantal dagen gestormd. We hebben gedurende die tijd dan ook niets anders gedaan dan onder ons strooien terras aan ons bamboehutje gezeten en gestaard naar de regen, de zee en enkele gigantische lokale tuinspinnen. Omdat we geen elektriciteit hadden gingen we slapen als de zon onderging en stonden we op als de zon weer opkwam. ’s Nachts hebben we ons beholpen met een kerosinelampje en hebben we ons gewassen met een emmertje regenwater of zeewater (als het regenwater op was). Na twee dagen was de regen eindelijk afgelopen en hebben we wat rondgeslenterd in een aantal dorpjes. Ook hebben we een “Rom dance” bijgewoond. Dat is een “kastom dance” die enkel in Ambrym wordt uitgevoerd door mannen die volledig verkleed zijn in maskers en gewaden gemaakt van bananenblaren (zie foto’s). Ambrym is ook bekend voor zijn mooie sculpturen en we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een authentieke tamtam te kopen (een kunstwerk van 2,10 meter hoog met gezichten en maskers er op). We hebben zelfs kunnen zien hoe onze tamtam gemaakt werd op het strand voor onze hut. Het is dus een kunstwerk dat heel veel herinneringen met zich meedraagt. Ambrym is een vulkanisch eiland dat gevormd is door twee heel grote vulkanen, Mount Marum en Mount Benbow. Mount Benbow kan je niet beklimmen want die heeft een gigantisch stuk steen in zijn krater steken die elk moment kan exploderen. Mount Marum daarentegen kan je wel beklimmen en dat hebben wij dan ook gedaan. Het was een heel zware tocht door dichte jungle, bloedhete as vlakten, gigantische lavarotsen en vulkanische heuvels tot je aan de krater komt. Daar kan je echter je ogen niet geloven! Je kijkt over de rand van de krater in een diepte van 200 meter waar je helemaal beneden een gigantische massa kolkende lava omhoog ziet spuiten. Het was surrealistisch, en even dachten we dat onze ogen ons bedrogen. Dit was te spectaculair voor woorden en moeilijk te vatten! Hier zie je de natuur op haar best en daar word je stil en filosofisch van. De vulkanen van Vanuatu gaan nog lang nadonderen in onze hoofdjes…
Vanuit Ambrym zijn we naar Luganville in Espirito Santo gevlogen. Santo is het grootste eiland van Vanuatu en ligt helemaal in het Noorden, aan de grens met de Salomon eilanden. In Santo wonen heel veel mensen nog zoals in het stenen tijdperk. Daar heb je niets van westerse invloeden en zijn de mensen gekleed met bladeren van de jungle. In Santo zijn we een Belgisch koppel tegengekomen die ook een wereldreis aan het maken waren. Dite en Nico hebben ook een jaar loopbaanonderbreking genomen om de wereld te ontdekken en te genieten van het goede leven. Samen zijn we een paar keer uit gaan eten en hebben we een leuk uitstapje gemaakt naar prachtig witte stranden en azuurblauwe rivieren. Na maanden geen Belgen te hebben gezien was het heel leuk om nog eens “gewoon Vlaams” te praten. De volgende dag is Stijn begonnen aan zijn duikavontuur en heb ik mijn eerste echte duik gedaan. Stijn heeft gedoken op één van de mooiste zeewrakken ter wereld. De “SS Coolidge“ is een schip ter grote van de Titannic en werd tijdens WOII gebruikt als passagiersschip voor de soldaten. In 1944 vaarde het schip tegen een mijn en strandde het voor de kust van Santo op een diepte van 28m tot 67m. In ware “Vanuatu-style” heeft Stijn zijn eerste wrak- en nachtduik tegelijkertijd gedaan zonder ook maar enige instructies. “Just follow me” zei de divemaster. Al zigzaggend tussen buizen, sluizen en legermateriaal kwam hij terecht in een grote ruimte waar oude jeeps en tanks nog in hun volle glorie opgeslagen stonden. Tijdens die duik heeft hij ook een geweldig lichtspektakel gezien. Honderden ”flashlight fish” (de naam zegt het zelf) maakte van het ruim een ware onderwater disco. Verder zijn we nog gaan snorkelen op “Million Dollar Point”, een plaats in de oceaan waar de Amerikanen na WOII hun wapenarsenaal en tanks gedumpt hebben. Ook daar was het koraal heel mooi en waren er heel veel visjes te zien!
Terug in Vila aangekomen, heb ik besloten om dan toch uiteindelijk mijn PADI duikcursus te volgen. Vila ligt aan azuurblauwe baaien met prachtige stranden en heeft net als Santo onaangetast mooi koraal. Kortom, de ideale plek om te leren duiken. De duikcursus was heel leuk en ontspannend, en ik heb zelfs op mijn laatste duik een dugong gezien (zie foto). Een gigantische zeekoe van wel drie meter groot die met ons kwam spelen. De avonden in Vila hebben we doorgebracht met Darcy en Jeroen, een Belgo-Amerikaans koppel, die in Vila vrijwillgerswerk aan het doen waren. Samen hebben we een Belgische avond gehouden met biefstuk friet en verse mayonaise en uiteraard meerdere Stella’s. Zalig om het eens op zijn Belgisch te doen! Verder hebben we ook wat kava bars bezocht. Kava is de nationale drank bij uitstek in Vanuatu. Het wordt gemaakt van wortels van een bepaalde plant en het heeft een hallucinerende werking. De wortels worden zacht gekauwd en verdund met water waardoor het op een wansmakelijk modderachtig drankje gaat lijken. De geur en de smaak zijn ook ronduit walgelijk! Om kava te drinken moet je dus je neus dichtknijpen en het goedje in één keer naar binnen werken (zie foto’s). Daarna eet je best wat stukjes banaan of wat chips om de nasmaak te verdrijven. Kava drink je niet omdat het lekker is. Integendeel, je drinkt het omdat het een zalig verdovende en rustgevende werking heeft. Een beetje zoals champagne denk ik. Zalig dus om zo onze avonden in Vila te eindigen….
Vanuatu…Het was een land vol verrassingen, vol nieuwe ervaringen, vol extremen, vol vriendelijke en aangename mensen, vol levensvreugde, vol authenticiteit, vol spectaculaire gebeurtenissen. Met heel veel spijt in het hart verlaten we dit stukje paradijs.
In bijlage vinden jullie nog de dingen die we in Vanuatu voor de eerste keer gedaan hebben in ons leven! Hier volgt de lijst…
Never done before:
Landen op een airstrip van gras – bij aankomst op het vliegveld onthaald worden door een stringband - vliegen met een 16-zit passagiersvliegtuig – zelf je bagage op het vliegtuig zetten (inclusief de kippen), zelf je bagage van het vliegtuig nemen - niet alleen je bagage wegen voor de vlucht maar ook zelf op de weegschaal gaan staan - aan de krater van een actieve vulkaan staan en constant rondspuwende lavablokken zien – vleermuis eten – Stijn zijn eerste nacht- en wrakduik- Heleen haar eerste duik - twee dagen non-stop onder de strooien veranda van ons hutje naar de gietende regen staren – met een klein motorbootje een woeste oceaan oversteken (dit was de enige ervaring die niet leuk was), zonder elektriciteit leven (enkel een kerosinelampje)- zonder stromend water leven (enkel regenwater om je te wassen en te drinken, en als dat er niet is dronken we kokosmelk) – een aardbeving van 7.6 op de schaal van Richter gebeurt maandelijks en hebben wij dus ook meegemaakt- vanaf de krater van een andere vulkaan kolkende lava zien – kava drinken – bij gebrek aan regenwater en een rivier ons naakt in de zee wassen – …
Overtuigd om naar Vanuatu te gaan? Laat ons weten wanneer je gaat en we gaan zonder problemen opnieuw met je mee! Dit was een onvoorstelbaar en fantastisch avontuur!!
-
28 Juli 2010 - 13:30
Anne:
Het ziet er weer super uit. Er zijn fotos bij die zo in National Geographic zouden kunnen. Geniet er nog met volle teugen van. Dit is een unieke ervaring die jullie samen delen, die ze jullie nooit meer af kunnen pakken! Smooth sailing! -
28 Juli 2010 - 15:07
Alexi:
Amai, sjieke foto's !
ik zie dat jullie ervan genieten, groot gelijk :-) !! nog veel plezier.
Stijn het seizoen gaat weer beginnen ... Racing kampioen :-). -
29 Juli 2010 - 19:42
Lex, Fré, Lol, Lies:
hey globetrotters,
Het ziet er allemaal heel sjiek uit.
we hebben de foto's uitvoerig bekeken, wauw!!
Lol en ik zijn deze namiddag gaan soldenshoppen in hasselt. De koopjes van ons leven gedaan :-).
iedereen maakt het hier heel goed.
Fré is aan het blokken, lol van haar laatste vakantiedagen aan het genieten, net als lex en ik, en stina en alexi zijn terug aan het werken.
mama en papa vertrekken dinsdag naar duitsland voor 1 week.
En spieke is het ultieme einde zoals gewoonlijk.
ik moet van lex zeggen dat stijn zich mentaal moet voorbereiden op de come back van lierse in eerste klasse.
hoe is het daar in Vanuatu?
Als ge nog eens tijd hebt kunnen we nog eens skypen.
Btw we zijn heel erg benieuwd naar de kleren die jullie hebben uitgekozen voor de trouw van stina en alexi, lol;-).
alleszins geniet nog van jullie onvergetelijke ervaringen samen!!
tot snel,
dikke kus,xxx -
29 Juli 2010 - 20:59
Elke:
wow.
wat is me dat!
een cultuurshock op het hoogste niveau.
Kan het nog mooier worden?
Ik ben benieuwd.
Groeten,
Elke -
30 Juli 2010 - 06:45
Mama:
kava drinken,kreeft eten, welke feestmaaltijd krijg je dan op je verjaardag binnenkort Heleen? ben eens benieuwd! -
03 Augustus 2010 - 06:19
Mama En Papa Koersel:
aan de verslagen en foto's is duidelijk te zien dat het daar OK is.
Maar met de ander communicatie middelen (telefoon en emails )loopt het iets minder. En vandaag verjaart Heleen !!!! Hoe gaan we haar proficiat wensen? Wij zouden graag nog eens skypen!!! Gaat dat lukken -
03 Augustus 2010 - 08:20
Lex En Elise:
GELUKKIGE VERJAARDAG zusje!!!!
Zo te zien is er geen betere plek ter wereld om je verjaardag te vieren dan waar jullie nu zijn.
Geniet eravan!!
3 dikke kussen, en hopelijk tot snel op skype!!
elise en alxander -
04 Augustus 2010 - 02:38
Stijn:
wie wordt er hier kampioen? Lierse is er al aan...nu racing kebab nog. Forza STVV!! -
04 Augustus 2010 - 02:44
Heleen:
eerst en vooral...kava is geen cava! Het laatste is spaanse champagne, het eerste is een vies modderig goedje dat alleen in Vanuatu gedronken wordt. wij zijn echter spijtig genoeg niet meer in Vanuatu. Onze verslagen lopen een paar maanden achter. en voor mijn verjaardag gaan we hier in Azie op zoek gaan naar de lekkere spaanse cava! Merci aan iedereen voor de leuke reacties op de site!! dikke kus xx -
04 Augustus 2010 - 03:14
Heleen:
wel...stijn en ik hebben ons in Vanuatu al onze kostuums voor de trouw van Christina en Alexi aangeschaft. Zoals je kan zien op foto 22a hebben we geopteerd voor een jungle toets; rokjes gemaakt van pure geel-bruine palmbladeren. als versiering heb ik gekozen voor een ketting van varenbladeren met lichtgroene en donkergroene schakeringen. is deze dress code aanvaardbaar om in de suite te lopen? -
07 Augustus 2010 - 20:49
Papa Koersel:
ik zou resoluut gaan voor de outfit op fotos 31 en 32, komt iets feestelijker over en in de hersft, als jullie terug zijn, kleuren die bladeren mooi rood en bruin.Ik vind overigens dat de fotos als maar mooier worden!!! -
18 Augustus 2010 - 14:37
Arne:
wow!
there is a heaven on earth!
geweldig verslag en foto's!! -
24 Augustus 2010 - 21:30
Manu:
Magnifiek!!!
Echt weg van de wereld!!!
Zoveel leven, zoveel ziel, moet echt een beleving zijn!!! -
28 Augustus 2010 - 20:05
Tante Chris:
dag heleen en stijn.geweldige foto's even boeiende verslagen. vrees dat jullie zo kunnen blijven doorgaan.
vandaag kaatjes verjaardag gevierd. geweldig petekind heb jij. ben er gek van. ook jullie filmpje gezien. mooi gedaan. hier alles prima. stvv 0-0. weet wel niet tegen wie.heb pieter-jan als dj gevraagd voor ons feest op 1/10. dan zijn jullie nog niet terug hé? jammer maar geniet er nog maar van de tijd dat het nog duurt. dikke knuffel xxx -
04 September 2010 - 06:42
Elke M:
Hey Azie-gangers, na dat mini tipje vd sluier door De Blauwe Stijn snak ik naar meer!
groeten,
Elke -
07 September 2010 - 20:50
Stijn Db:
Elke heeft gelijk.
Twordt eens tijd voor het stukje over Indonesië. het eerste dat ik ga doen is zoeken op mijn naam. :-) -
15 September 2010 - 12:23
Kim:
Hoi, ik ga vanaf maart 3 maanden eilandhoppen in de pacific, in jullie verhaal te lezen hebben jullie zo ongeveer alles gezien in Vanuatu wat mij ook aanspreekt. Zouden jullie mij wat info kunnen geven over hoe jullie alles geregeld hebben daar (vliegtickets, slaapplekken, excursies etc.), van te voren of ter plekke, ik ben vooral erg benieuwd naar (het pentecost gedeelte), alvast bedankt voor jullie reactie
(kvelthuis@hotmail.com)
Kim -
19 September 2010 - 12:48
An:
helaba
ik ben ook benieuwd naar het stukje over Indonesië ! En nog veel meer om jullie binnenkort in 't echt terug te zien!!!
Geniet er nog van ,
veel liefs
An
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
